මේඝ වළාකුළු යහන පුරා...
බින්දු බින්දු සිසිලසෙන් වෙළා...
මං මාවත් නැහැ එකලු වෙලා...
මුමුණන හදවත් නිසල වෙලා...
සයුරු තෙරක පිරි සිහින සොරා..
වෙරළ සිප හමන සුළඟ වෙලා...
ආලය මනරම් ගතින් වෙළා...
සුහද හදවතක් පාලු වෙලා...
නදී ගඟක් දුර බසී ගලා...
මන්දාරමකට අඳුර තියා...
හීනි වැහි පොදේ පාවුණු හැඟුමන්...
රෝස මලක පෙති විසුණු කළා...
Tuesday, August 13, 2019
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
ජීවිතේ කවියක් තනිකමත් ඔසුවක් හීන දකින්න පණ පොවන සොඳුරුතම වදනක්... ආදරය හුස්මක් දැනෙන එක හැඟුමක් විටින් විට කකියනා පණ තියෙන රිදුමක්......
-
”නමෝ මරියනි ප්රිය ප්රසාද පූර්ණ වන්තයිනි ස්වාමින් වහන්සේ ඔබ කෙරෙහි ය” ‘ආමේන්’ එවදන් ඇසූ කුමාරගේ මව පුපුරමින් සාලයේ එහා...
-
අභිමානනීය ඉතිහාසයකට උරුමකම් කියන සිංහල දීපයේ එක ම රහස් ආරක්ෂිත භූමිය ලෙස පුරාණයේ සිට ම පැවත එන්නකි කොත්මලේ. අදටත් පෞරාණික රහස් රාශියක්...

No comments:
Post a Comment